نیروهای متمرکز زیادی در طول داخل خم میله‌ها ایجاد می‌شود که ممکن است منجر به جدا شدن پوشش بتن از طرف و در نتیجه شکست مهار آرماتورها گردد. در ارتباط با خم آرماتور، تنش‌های فشاری شعاعی حضور دارند.

هنگامی که این تنش‌های فشاری گسترش می‌یابند، تنش‌های کششی از صفحه محور میله خارج شده و ترک‌های انشعابی زمانی که مقاومت کششی بتن به حداکثر خود می‌رسد، ایجاد می‌کنند.

این نوع شکست بیشتر زمانی رخ می‌دهد که آرماتور در نزدیکی لبه آزاد قرار گیرد. در صورتی که اتصال دیوار به دال باشد، ناحیه گوشه در جهت عرضی محدود خواهد شد.

اما در اتصالات تیر-ستون، جدا شدن بتن از کناره ممکن است به مشکل عمده‌ای تبدیل شود و این نوع شکست نمی‌تواند نادیده گرفته شود، به‌ویژه اگر تعداد آرماتورهای طولی کاهش یابد.

علاوه بر این، نوع چهارم از شکست‌های پیش‌رسیدگی زمانی ممکن است رخ دهد که آرماتورها در گوشه‌ها به هم متصل شوند:

در صورتی که حداقل طول اتصال تامین نشود، مانند موارد تیرهای معمولی با اتصالات لوله‌ای ناکافی، ممکن است شکست مهار اتفاق بیفتد.

استفاده از آرماتورهای مهار شده با صفحات اغلب به‌عنوان معادل یا بهتر از مهارهای آرماتورهای معمولی در نظر گرفته می‌شود؛


• میله‌های سرهدی که به‌طور عمیق در بتن قرار دارند، با شکست از نوع ترکیدن کناری که منجر به جدا شدن بتن از روی سر میله می‌شود، دچار شکست می‌شوند؛


• قرارگیری در گوشه‌ها منجر به کاهش ظرفیت می‌شود، زیرا در این حالت فاصله کم ممکن است سطح شکست را همپوشانی کند؛


• ظرفیت کلی آرماتورهای مهار شده با صفحات انتهایی از ترکیب دو مکانیسم به‌دست می‌آید:

مهاری که توسط تحمل بار بر روی سر میله فراهم می‌شود و همچنین مشارکت اتصال در طول میله.

بسیاری از نویسندگان بر محاسبه مشارکت سر میله تمرکز کرده‌اند و نتایج آنها به‌طور خلاصه به شرح زیر است:

  • پوشش جانبی، مقاومت بتن و مساحت سر میله عوامل اصلی مؤثر بر ظرفیت ترکیدن هستند. افزایش هر یک از این متغیرها به‌طور نسبی ظرفیت مهار را افزایش می‌دهد.

  • افزایش ابعاد پوشش دوم نیز ظرفیت را افزایش می‌دهد؛ با این حال، این افزایش محدود به ابعاد پوشش دوم معادل ۳-۴ برابر ابعاد پوشش کوچک‌تر است؛

  • شکل و جهت‌گیری سر میله تأثیر قابل توجهی بر ظرفیت کلی مهار ندارد؛

  • آرماتور عرضی به خودی خود ظرفیت را افزایش نمی‌دهد، اما به مهار پوشش کناری از ترکیدن کمک می‌کند.

  • از این منظر، نقش محصورکنندگی فعال آن مشابه محصورکنندگی غیرفعالی است که توسط پوشش اعمال می‌شود، اگرچه محصورکنندگی فعال ممکن است مهم‌تر در نظر گرفته شود زیرا همزمان با رشد ترک انفجاری عمل می‌کند.

  • پس از شکست محصورکنندگی غیرفعال، حضور آرماتور عرضی این امکان را فراهم می‌کند که بار پس از شکست در سطحی به‌طور قابل توجهی بالاتر تحمل شود.