در برخی موارد خاص یا پروژه‌هایی که عملکرد بهتری نیاز دارند، الزامات سخت‌گیرانه‌تری نسبت به مقررات آیین‌نامه ممکن است لازم باشد.

برای طراحی مناسب، تنها تکیه بر آیین‌نامه کافی نیست و باید از دانش مهندسی، تجربه و قضاوت حرفه‌ای نیز استفاده شود.

سیستم سازه‌ای و مسیرهای انتقال بار

طراحی سازه‌های بتنی از تمرکز بر طراحی اعضای مجزا به سمت طراحی کل سیستم سازه‌ای تکامل یافته است. یک سیستم سازه‌ای از اعضای سازه‌ای، گره‌ها و اتصالات تشکیل شده که هر کدام نقش یا عملکرد خاصی دارند.

یک عضو سازه‌ای ممکن است به چند سیستم سازه‌ای تعلق داشته باشد و در هر سیستم نقش متفاوتی ایفا کند و باید تمام جزئیات مورد نیاز سیستم‌های مربوطه را رعایت کند. گره‌ها و اتصالات محل‌های تلاقی اعضای سازه‌ای یا اجزایی برای اتصال آن‌ها به یکدیگر هستند.

مرز بین عضو، گره و اتصال ممکن است بسته به نحوه مدل‌سازی سازه متفاوت باشد. در سراسر این فصل، واژه "اعضا" اغلب به اعضای بتنی مسلح شده با GFRP، گره‌ها و اتصالات اشاره دارد.

اگرچه آیین‌نامه بر اساس این نوع اعضا نوشته شده است، اما چینش‌های متنوعی برای سیستم سازه‌ای ممکن است وجود داشته باشد، زیرا همه انواع اعضای بتنی مسلح GFRP در همه سیستم‌های سازه‌ای ساختمان‌ها استفاده نمی‌شوند.

انتخاب نوع اعضای مورد استفاده در یک پروژه خاص و نقش‌هایی که آن‌ها ایفا می‌کنند، بر عهده مهندس طراح دارای مجوز است که باید با الزامات آیین‌نامه مطابقت داشته باشد.