گسیختگی ناشی از خزش (Creep Rupture) در میلگردهای کامپوزیتی مانند GFRP (پلیمر تقویت‌شده با الیاف شیشه) یکی از مهم‌ترین مسائل در کاربردهای بلندمدت، به‌ویژه در سازه‌های دائمی یا محیط‌های با بارگذاری مداوم، مانند سازه‌های دریایی و زیرزمینی است.

در ادامه یک بررسی فنی از این پدیده ارائه می‌شود:

1. خزش در میلگردهای کامپوزیتی چیست؟

خزش به معنای تغییر شکل تدریجی مواد تحت بار ثابت در طول زمان است. در مواد پلیمری مانند GFRP، حتی در دماهای معمولی و بارگذاری کمتر از مقاومت نهایی، این پدیده رخ می‌دهد.

2. گسیختگی ناشی از خزش (Creep Rupture):

  • تعریف: شکست تدریجی ماده پس از مدت زمان طولانی تحت بار ثابت، حتی اگر آن بار از مقاومت نهایی کمتر باشد.

  • در میلگردهای کامپوزیتی، معمولاً ماتریس پلیمری دچار خزش می‌شود، و این می‌تواند به جدایش الیاف و رزین، کاهش چسبندگی داخلی و در نهایت شکست کل میلگرد منجر شود.

3. عوامل مؤثر بر خزش و گسیختگی آن:

  • نوع الیاف (شیشه، کربن، بازالت)

  • نوع رزین پلیمری (اپوکسی، وینیل‌استر، پلی‌استر)

  • دما و رطوبت محیط

  • سطح بارگذاری نسبت به مقاومت نهایی

  • مدت زمان بارگذاری

4. نتایج تحقیقات و معیار طراحی:

  • برای GFRP، آزمایش‌های طولانی‌مدت نشان داده‌اند که اگر تنش اعمالی کمتر از حدود 30–35٪ مقاومت کششی نهایی باشد، خطر گسیختگی ناشی از خزش بسیار کم خواهد بود.

  • برخی استانداردها (مثل ACI 440) توصیه می‌کنند حداکثر تنش بهره‌برداری در طراحی میلگردهای GFRP زیر 20–25٪ مقاومت نهایی کششی در نظر گرفته شود.

5. راهکارهای مقابله با گسیختگی خزشی:

  • استفاده از رزین‌های مقاوم به خزش و حرارت بالا (مثل اپوکسی‌های تقویت‌شده)

  • طراحی محافظه‌کارانه با ضرایب اطمینان بالا

  • محدود کردن تنش‌های بلندمدت

  • انجام آزمایشات خزش بلندمدت در شرایط محیطی واقعی