صنعت بیمه ایالات متحده یکی از بزرگ‌ترین و پیچیده‌ترین نظام‌های مالی جهان است که با بیش از ۹ هزار میلیارد دلار دارایی نقدی و سرمایه‌گذاری‌شده، نقشی کلیدی در ثبات مالی و سرمایه‌گذاری بلندمدت این کشور ایفا می‌کند. این صنعت نه تنها پشتوانه‌ای برای امنیت اقتصادی میلیون‌ها شهروند آمریکایی است، بلکه یکی از موتورهای اصلی جریان سرمایه در بازارهای مالی نیز محسوب می‌شود. در سال ۲۰۲۴، بررسی ساختار پرتفوی این صنعت نشان می‌دهد که بیمه‌گران آمریکایی همچنان در مسیر تنوع‌بخشی هوشمندانه دارایی‌ها، مدیریت ریسک و توازن میان سودآوری و پایداری حرکت می‌کنند.

ترکیب دارایی‌های صنعت بیمه ایالات متحده: تسلط اوراق قرضه و نقش کم‌رنگ سهام

بر اساس آخرین داده‌های منتشرشده، از کل دارایی نزدیک به ۹ هزار میلیارد دلار صنعت بیمه آمریکا:

  • ۶۰.۴٪ به اوراق قرضه (Bonds) اختصاص دارد،

  • ۱۳.۱٪ در سهام عمومی (Public Stocks) سرمایه‌گذاری شده،

  • ۹.۱٪ در اوراق رهنی مسکن (Mortgage-Backed Securities) قرار دارد،

  • و ۶.۳٪ به منابع نقدی و سرمایه‌گذاری‌های کوتاه‌مدت اختصاص یافته است.

به‌عبارتی، بیش از ۸۲٪ پرتفوی سرمایه‌گذاری صنعت بیمه آمریکا در سال ۲۰۲۴ به دارایی‌های با درآمد ثابت اختصاص دارد. این رویکرد محافظه‌کارانه نشان‌دهنده ماهیت پایدار و بلندمدت فعالیت بیمه‌گران است که ترجیح می‌دهند در دارایی‌هایی با ریسک پایین و جریان نقدی پایدار سرمایه‌گذاری کنند.

در واقع، اوراق قرضه دولتی و شرکتی همچنان ستون فقرات دارایی‌های بیمه‌گران آمریکایی هستند، چرا که امکان پیش‌بینی جریان‌های درآمدی منظم را فراهم کرده و با الزامات قانونی و مالیاتی خاص صنعت بیمه سازگارند.

توزیع بخش‌های مختلف بیمه در بازار ۹ هزار میلیارد دلاری

در توزیع کلی این دارایی عظیم، بیمه‌های زندگی و بازنشستگی همچنان سهم غالب را در اختیار دارند:

  • بیمه‌های زندگی (Life Insurance) و درمان (Health) در مجموع ۶۸٪ از کل دارایی‌ها را تشکیل می‌دهند.

  • بیمه‌های اموال و مسئولیت (Property & Casualty) حدود ۳۲٪ از پرتفوی صنعت را در اختیار دارند.

  • سایر بخش‌ها مانند بیمه‌های اعتباری، حقوقی و مالکیت اسناد سهمی کمتر از یک درصد دارند.

این توزیع نشان‌دهنده اهمیت بلندمدت بیمه‌های زندگی در ساختار مالی آمریکاست. این حوزه نه تنها خدمات بیمه‌ای سنتی ارائه می‌دهد، بلکه به عنوان ابزار سرمایه‌گذاری و بازنشستگی برای میلیون‌ها نفر عمل می‌کند.

پرتفوی ۱.۰۴ هزار میلیارد دلاری بیمه‌های زندگی و درمان (L&H) در ۲۰۲۴

در سال ۲۰۲۴، پرتفوی بیمه‌های زندگی و درمان در ایالات متحده به حدود ۱.۰۴ تریلیون دلار رسیده که خود شامل بخش‌های متنوعی است:

  1. مستمری انفرادی (Individual Annuities): ۳۲٪

  2. مستمری گروهی (Group Annuities): ۲۰٪

  3. بیمه‌های درمان و حوادث (Accident & Health): ۲۶٪

  4. زندگی انفرادی (Individual Life): ۱۷٪

  5. زندگی گروهی (Group Life): ۴٪

این ترکیب نشان می‌دهد که بخش قابل توجهی از منابع بیمه‌گران آمریکایی در حوزه‌های مرتبط با بازنشستگی و پوشش‌های درمانی متمرکز شده است؛ حوزه‌هایی که با توجه به افزایش سن جمعیت آمریکا و فشار هزینه‌های درمان، رشد پایداری را تجربه می‌کنند.

ضریب ترکیبی در بیمه‌های اموال و مسئولیت: عبور از مرز ۱۰۰٪

یکی از شاخص‌های کلیدی در تحلیل عملکرد بیمه‌گران، ضریب ترکیبی (Combined Ratio) است؛ معیاری که نشان می‌دهد چه میزان از حق بیمه دریافتی صرف پرداخت خسارت و هزینه‌های عملیاتی می‌شود.

در صنعت بیمه اموال و مسئولیت ایالات متحده، در سال ۲۰۲۳ ترکیب ضریب‌ها به این صورت بود:

  • ضریب خسارت: ۶۶.۵٪

  • هزینه ارزیابی خسارت: ۹.۹٪

  • کمیسیون واسطه‌گری: ۱۰.۸٪

  • حقوق و مزایای کارکنان: ۶.۷٪

  • مالیات و عوارض: ۲.۳٪

  • هزینه‌های عمومی و اداری: ۵.۲٪

  • مشارکت در منافع بیمه‌گذاران: ۰.۴۴٪

در مجموع، سهم خسارت از درآمد حق بیمه ۷۶.۴٪ و سهم هزینه‌های عملیاتی حدود ۲۵٪ بوده است. نتیجه آنکه، ضریب ترکیبی صنعت بیمه اموال و مسئولیت آمریکا در سال ۲۰۲۳ معادل ۱۰۱.۸٪ گزارش شده است.

به بیان ساده، این به معنای آن است که به‌طور متوسط، بیمه‌گران در این حوزه به ازای هر یک دلار حق بیمه دریافتی، ۱.۰۱۸ دلار هزینه و خسارت پرداخت کرده‌اند؛ یعنی فعالیت بیمه‌ای به‌خودی‌خود سودآور نبوده و سود نهایی شرکت‌ها بیشتر از محل سرمایه‌گذاری‌های مالی تأمین شده است.

چرا ضریب ترکیبی بالاتر از ۱۰۰٪ نگران‌کننده نیست؟

اگرچه در نگاه اول ضریب ترکیبی بالای ۱۰۰٪ ممکن است نشانه زیان باشد، اما در ساختار صنعت بیمه آمریکا این وضعیت لزوماً منفی تفسیر نمی‌شود.
زیرا شرکت‌های بیمه علاوه بر عملیات بیمه‌گری، از محل بازده سرمایه‌گذاری پرتفوی مالی خود نیز درآمد قابل‌توجهی کسب می‌کنند.

در واقع، بیمه‌گران آمریکایی معمولاً مدل کسب‌وکار خود را بر پایه «بازده کل» بنا می‌کنند؛ یعنی ترکیب سود بیمه‌ای و سود سرمایه‌گذاری. به همین دلیل، حتی در شرایطی که ضریب ترکیبی اندکی بالاتر از ۱۰۰٪ است، مجموع سود شرکت می‌تواند مثبت باقی بماند.

الگوهای رفتاری سرمایه‌گذاری در بیمه‌های زندگی و اموال

تفاوت رفتار سرمایه‌گذاری در دو بخش اصلی صنعت بیمه آمریکا قابل توجه است:

  • بیمه‌های زندگی و بازنشستگی تمایل بالایی به سرمایه‌گذاری بلندمدت در اوراق قرضه با درآمد ثابت دارند تا تعهدات بلندمدت خود را با جریان‌های نقدی پایدار تطبیق دهند.

  • در مقابل، بیمه‌های اموال و مسئولیت بیشتر به نقدینگی، اوراق کوتاه‌مدت و دارایی‌های قابل نقدشوندگی بالا توجه دارند تا بتوانند خسارت‌ها را در کوتاه‌مدت پرداخت کنند.

این تفاوت ساختاری، به بیمه‌گران اجازه می‌دهد تا در برابر نوسانات اقتصادی انعطاف‌پذیرتر عمل کرده و در زمان بروز بحران‌های مالی یا بلایای طبیعی، توان پاسخ‌گویی خود را حفظ کنند.

تحولات کلان اقتصادی و تأثیر آن بر صنعت بیمه آمریکا

افزایش نرخ بهره در سال‌های اخیر، تأثیر چشمگیری بر پرتفوی بیمه‌گران آمریکایی گذاشته است. از یک سو، نرخ‌های بهره بالاتر باعث افزایش بازده اوراق قرضه و بهبود درآمد سرمایه‌گذاری می‌شود؛ اما از سوی دیگر، ارزش بازار دارایی‌های با درآمد ثابت موجود در پرتفوی کاهش می‌یابد.

در نتیجه، شرکت‌های بیمه در سال ۲۰۲۴ بیش از هر زمان دیگری در حال بازتنظیم توازن میان بازده و ریسک بازار سرمایه هستند. این تغییرات می‌تواند در میان‌مدت ساختار سرمایه‌گذاری صنعت بیمه را به سمت ترکیب‌های متنوع‌تر سوق دهد.

چشم‌انداز آینده: دیجیتال‌سازی و بیمه مبتنی بر داده

صنعت بیمه ایالات متحده در کنار تحولات مالی، شاهد موجی از دیجیتال‌سازی و نوآوری فناورانه نیز هست. استفاده از هوش مصنوعی برای ارزیابی ریسک، قراردادهای هوشمند (Smart Contracts) در بیمه‌های اتکایی و داده‌کاوی پیشرفته در تحلیل پرتفوی، از جمله روندهای نوظهور هستند که به بهبود بهره‌وری و کاهش ضریب ترکیبی کمک می‌کنند.

در این میان، شرکت‌هایی که بتوانند فناوری را در خدمت بهینه‌سازی سرمایه‌گذاری و ارزیابی دقیق ریسک به‌کار گیرند، برندگان آینده صنعت بیمه آمریکا خواهند بود.

ثبات، تنوع و انعطاف؛ سه رکن اصلی بیمه در آمریکا

بررسی ساختار پرتفوی و عملکرد صنعت بیمه ایالات متحده در سال ۲۰۲۴ نشان می‌دهد که این صنعت بر سه اصل ثبات مالی، تنوع سرمایه‌گذاری و انعطاف‌پذیری عملیاتی استوار است.
با وجود چالش‌هایی چون افزایش خسارت‌ها، فشار هزینه‌ها و نرخ بالای ضریب ترکیبی، بیمه‌گران آمریکایی همچنان توانسته‌اند از طریق مدیریت سرمایه‌گذاری هوشمندانه و انطباق با تحولات اقتصادی، جایگاه خود را به عنوان یکی از ستون‌های مالی جهان حفظ کنند.

صنعت بیمه آمریکا امروز الگویی است از چگونگی توازن میان ریسک و بازده، قانون‌مداری و نوآوری و پایداری و سودآوری — الگویی که بسیاری از بازارهای بیمه نوظهور در سراسر جهان می‌توانند از آن بیاموزند.

مقایسه تطبیقی صنعت بیمه ایران و ایالات متحده

از ساختار سرمایه‌گذاری تا پایداری مالی صنعت بیمه در ایالات متحده و ایران، هرچند در ظاهر ماهیت مشابهی دارند، اما از نظر ساختار مالی، ترکیب پرتفوی، مدل نظارتی و نقش سرمایه‌گذاری تفاوت‌های بنیادینی میان آن‌ها وجود دارد.

در ایالات متحده، صنعت بیمه با بیش از ۹ هزار میلیارد دلار دارایی نقدی و سرمایه‌گذاری‌شده، یکی از ارکان اصلی نظام مالی این کشور محسوب می‌شود. حدود ۸۲٪ از دارایی‌های بیمه‌گران آمریکایی در اوراق قرضه، سهام عمومی و اوراق رهنی مسکن سرمایه‌گذاری می‌شود؛ ترکیبی که ثبات بلندمدت و جریان نقدی پایدار را تضمین می‌کند. ضریب ترکیبی بیمه‌های اموال و مسئولیت در آمریکا در سال ۲۰۲۳ حدود ۱۰۱.۸٪ بود؛ به‌عبارتی فعالیت بیمه‌گری به‌تنهایی سودآور نیست، اما سود سرمایه‌گذاری‌ها زیان عملیاتی را جبران می‌کند.

در مقابل، صنعت بیمه ایران با وجود رشد کمی در حق بیمه‌های تولیدی، هنوز از نظر عمق مالی و کیفیت سرمایه‌گذاری‌ها فاصله زیادی با مدل‌های پیشرفته جهانی دارد. حجم دارایی‌های قابل سرمایه‌گذاری در شرکت‌های بیمه ایرانی بسیار محدودتر است و بخش قابل توجهی از منابع در قالب سپرده‌های بانکی یا املاک غیرمولد نگهداری می‌شود. این ساختار باعث شده وابستگی به عملیات بیمه‌گری افزایش یافته و انعطاف‌پذیری مالی شرکت‌ها کاهش یابد.

در حوزه ترکیب پرتفوی نیز تفاوت‌ها چشمگیر است. در آمریکا بیمه‌های زندگی و بازنشستگی بیش از ۶۰٪ بازار را تشکیل می‌دهند، اما در ایران بیمه شخص ثالث و درمان تکمیلی بخش عمده پرتفوی را دربرمی‌گیرند؛ رشته‌هایی که حاشیه سود پایین و ضریب خسارت بالا دارند. این عدم‌توازن سبب شده تا بخش بزرگی از ظرفیت صنعت صرف جبران زیان‌های عملیاتی شود، نه توسعه نوآوری یا افزایش بهره‌وری.

از منظر نظارتی نیز، بیمه مرکزی آمریکا (NAIC) با تمرکز بر نظارت ریسک‌محور (RBC)، پایداری مالی شرکت‌ها را بر اساس نسبت سرمایه به ریسک کنترل می‌کند، در حالی‌که نظام نظارتی ایران بیشتر مبتنی بر دستورالعمل‌های قیمتی و صدور مجوزهای اجرایی است.

در جمع‌بندی، می‌توان گفت صنعت بیمه آمریکا الگویی از ثبات، تنوع و سرمایه‌گذاری هوشمندانه است، در حالی‌که بیمه ایران هنوز در مسیر گذار از مرحله صدورمحوری به مرحله مدیریت ریسک و سرمایه‌گذاری مؤثر قرار دارد. آینده صنعت بیمه ایران در گرو اصلاح ساختار پرتفوی، تقویت دارایی‌های مولد و پذیرش الگوی نظارتی ریسک‌محور خواهد بود.